کرونا و بازنگری مفهوم زندگی : رویارویی با ویروس کرونا و متوقف شدن بسیاری از کسب و کارها و تاثیر گسترده ای که در زندگی ما انسان ها در سرتاسر دنیا به ویژه در زندگی شهری داشته است، باعث شده تا اندیشیدن به آینده زندگی انسان، الویت اخبار و مقالات بسیاری باشد.
مرور تاریخچه بیماری های واگیردار در ایران و جهان نشان می دهد که سابقه بیماری های همه گیر به دورانی بر می گردد که بشر اولین اجتماعات را تشکیل داد. لذا به لحاظ مواجه شدن با یک پدیده همه گیر با اتفاق تازه ای رو به رو نشده ایم.
با وجود تلفات بسیاری که در طول تاریخ بیماری های عفونی و ویروس ها به بار آورده اند، خبر خوبی که این روزها کمتر به آن پرداخته می شود “دوران رشد و آگاهی جوامع انسانی پس از این بحران ها می باشد..”
به طور مثال در قرن نوزدهم با شروع طاعون و نبود اطلاعات کافی و پزشکی، هر قشر و مذهبی از نگاه خود به دنبال علت اصلی آن بودند. نفرین خدایان، زیاد شدن گناه در جامعه، تئوری های توطئه همچون مقصر دانستن یهودیان، جذامیان و…، نحسی زمان و حرکت افلاک از جمله دلایل بروز این بیماری ها در نظر گرفته میشد. اما بعد از هر کشفی مانند کشف “آنتی بیوتیک ها” جوامع خواه ناخواه دوره ای از گذار و رشد را تجربه می کند که باعث حرکت از جهل و نادانی به آگاهی می شود.
حال که ما انسان ها شانس زندگی در این برهه از تاریخ را داریم، دوره ای که به تصور بسیاری از جمله نویسنده این یادداشت، “نقطه عطفی” در شیوه زندگی انسان معاصر و یا به بیان بهتر، “دوره ای که تمدن جدیدی در حال شکل گیری است” هستیم، بهترین زمان است که با تکیه به “قانون تغییر” که یک اصل مهم در سلامت روان است، بپذیریم که ما انسانها برخلاف آنچه که دوست داریم فکر کنیم که همه چیز در کنترلمان است( تفکری که به ما احساس امنیت می دهد) بپذیریم که ” همه چیز همواره در حال تغییر است.”
همه چیز همواره در حال تغییر است
یکی از مولفه های اصلی در تعریف “هوش” این است که “هوشمند به کسی اطلاق می شود که می تواند سریعتر خود را با شرایط جدید سازگار کند. یعنی شخص با خود می اندیشد که “در این شرایط و با این امکانات چه بکنم که به من بد نگذرد”.
ریشه اصلی “اضطراب” احساس عدم کنترل بر شرایط است. (برای اطلاعات بیشتر رجوع شود به مطلب “اضطراب ناشی از ابتلا به ویروس کرونا و راهکارهای عملی کنترل اضطراب“) انسان نوعی وقتی احساس می کند که کنترل چندانی بر شرایط بیرونی ندارد دچار اضطراب می شود ولی واقعیت این است که “انسان زنده” به طور مداوم در معرض این چالش ها و موقعیت ها قرار می گیرد، پس برخلاف آنچه ذهن ما تمایل دارد که بپذیرد، “ثبات” هیچگاه در زندگی انسان وجود نداشته و نخواهد داشت که این شاید خود یکی از زیبایی های زندگی انسان است.
پذیرش اصل تغییر و باور به راکد نبودن زندگی، ما انسان ها را مجهز به توانایی “تاب آوری” و “انعطاف پذیری” می کند. اینکه بدانیم این اتفاقات همیشه بوده و خواهد بود و مختص ما نیست.
کرونا و بازنگری مفهوم زندگی
وقتی از کرونا و بازنگری دوباره مفهوم زندگی صحبت می کنیم منظور صرفا کنار گذاشتن یکسری عادات روزانه و جایگزین کردن عادات پسندیده مثل وقت گذراندن با خانواده، آشپزی کردن، ورزش کردن نیست، بلکه در معنایی وسیع تر به معنای بازنگری تفکر انسان به ماهیت قابل تغییر خود و جهان می باشد. ما انسان ها باید بتوانیم به این درک برسیم که برای اینکه همیشه احساس خوبی داشته باشم لزوما نباید همه چیز آنگونه که ما انتظار داریم پیش برود تا احساس خوشبختی بکنیم زندگی پر از فراز و نشیب است و یادمان نرود که ما انسان ها قابلیت تطبیق با این پستی و بلندی ها را داریم.
ارسال دیدگاه