اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی (bipolar disorder) بیمارانی که به هر دو دوره ی افسردگی و مانیا دچار می شوند و یا فقط دوره های مانیا را تجربه می کنند، اختلال دو قطبی تشخیص داده می شود.

بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی را که هیچ دوره ای از افسردگی ندارند، گاه با اصطلاحاتی نظیر مانیا یک قطبی یا مانیا خالص توصیف می کنند،

هرچند مانیای یک قطبی معمولا بسیار نادر است، چرا که هر فرد دچار مانیا در نهایت وارد فاز افسرگی هم می شود و منطقی است که اختلال مانیا را با عنوان اختلال دو قطبی بشناسیم.

اختلال دوقطبی نوع یک

تجربه دوره مانیا و افسردگی اساسی را اختلال دو قطبی نوع ۱ میگویند. یا به بیان دیگر این علائم را باید شاهد باشیم تا تشخیص اختلال دو قطبی نوع ۱ را بدهیم:

1. یک دوره مانیا
2. دوره متمایز خلق که به طور نابهنجار و مداوم بالا یا تحریک پذیر است و افزایش نابهنجار و مداوم فعالیت یا انرژی هدفمند که حداقل یک هفته ادامه می یابد.
3. سه نشانه از بین این عوامل دیده شود. عزت نفس کاذب یا بزرگ منشی، کاهش نیاز به خواب، حرافی، پرش فکر، حواس پرتی، افزایش فعالیت هدفمند یا سراسیمگی روانی حرکتی، تکانشی بودن مثل ولخرجی، بی احتیاطی جنسی یا سرمایه گذاری احمقانه.
4. اختلال در عملکرد اجتماعی یا شغلی که معمولا به بستری شدن منجر می شود.
5. دوره افسردگی اساسی

در ادامه مقاله با مرکز مشاوره خانواده روان پویا همراه باشید اختلال دوقطبی

ملاک های تشخیص اختلال دوقطبی نوع دو

1. تجربه هیپومانیا( شیدایی خفیف)
2. دوره متمایز خلق که به طور نابهنجار و مداوم بالا یا تحریک پذیر است و افزایش نابهنجار و مداوم فعالیت یا انرژی که حداقل ۴ روز پیاپی ادامه می یابد.
3. وجود حداقل سه نشانه از : عزت نفس کاذب با بزرگ منشی، کاهش نیاز به خواب، حرافی، پرش فکر، حواس پرتی، افزایش فعالیت هدفمند یا سراسیمگی، تکانشی بودن
4.  این اختلال به حدی شدید نیست که عملکرد اجتماعی یا سغلی را به طور محسوسی مختل کند یا به بستری شدن نیاز داشته باشد.
5. دوره افسردگی اساسی